ჰომოსექსუალიზმი VS საზოგადოება

ახლა წავიკითხე ბათუმელი ჟურნალისტის ბლოგზე ეს პოსტი , მერე  "შოკოლადში" გამოქვეყნებული "წერილი ჩემს შეფს" წავიკითხე... ისეთ ცუდ ხასიათზე დავდექი. საზოგადოებრივი აზრი ყოველთვის ვიცოდი და არ იყო უცხო, მაგრამ მაინც შემძრა
რაც უფრო მემატება ასაკი, მით უფრო მნიშვნელოვანი ხდება ჩემთვის ადამიანური გრძნობები.. ყველანაირი ადამიანური გრძნობა.
ყველა ადამიანს აქვს უფლება იცხოვროს ისე, როგორც მას სურს! - ესაა ჩემი კრედო. ძალიან  განვიცდი როცა აშკარა ძალადობას ვხედავ იმ ადამიანის მიმათ, ვისი საქციელიც საზოგადოებას არ მოწონს.
"შოკოლადში" გამოქვეყნებული წერილი ჰომოსექსუალისტ გიორგიზეა. ის თავის განცდებს წერს. თავის სასიყვარულო ისტორიებს და უფრო მეტად კი საზოგადოების დამოკიდებულებაზე მის მიმართ. ერთი რამ მიკვირს - რატომ არ ვფიქრობთ ჩვენ, ადამიანები, რომ ჩვენ თავებს უნდა მივხედოთ მხოლოდ და სხვებს თავი დავანებოთ? რატომ ვაფათურებთ ხელებს სხვის ცხოვრებაში? ადამიანი ხომ თავისუფალია და როგორც უნდა ისე იცხოვრებს...მაგრამ ჩვენ ხომ ამის გაგება არ შეგვიძლია, ჩვენ ხომ "ზე-ერი" ვართ და მანკიერი მხარეები არ გაგვაჩნია... ჩვენ ხომ ერთნაირები უნდა ვიყოთ ყველანი - ღიპიანი, ხუთლიტრაღვინისმსმელი ბიძიებით და ჩასუქებული წინსაფარაკრული სამზარეულოსგარეთცხვირისარგამყოფი დეიდებით? მათი შვილებიც ხომ მათ უნდა დაემსგავსონ? ეს ხომ დოგმაა?
წერილში ეწერა როგორ დაინახა ადამიანმა როგორ აუპატიურებდა რამდენიმე "მამაკაცი" ერთს... რამდენჯერ გამიგია "ჭკუაზე მოყვანის მიზნით" როგორ იხმარეს "პიდარასტი"  და რამდენია ასეთი მაგალითი.
ერთ კითხვაზე მიპასუხეთ,  ბატონებო.
თუკი ჰომოსექსუალისტი არის ადამიანი, რომელსაც სექსუალური ურთიერთობა აქვს მამაკაცთან, მაშინ ადამიანი, რომელიც "ჭკუაზე მოყვანის" თუ "დამცირების" მიზნით სექსუალურ აქტს ახორციელებს ჰომოსექსუალისტზე, ის აღარაა გეი? გამაგებინეთ თუ შეგიძლიათ...თუმცა ალბათ არა... ასეთი "ნამდვილი ქართველები" ხომ ისტორიის, რელიგიის დამცველებად გვევლინებიან...
არასდროს მქონია ზიზღი განსხვავებული სექსუალური ორიენტაციის ადამიანების მიმართ. თანდათან უფრო ლოიალური გავხდი და ვცდილობდი გამეგო, რამდენად შესაძლებელი იყო სიყვარული ორ კაცს ან ორ ქალს შორის. რამდენიმე კარგი ფილმი ვნახე - "brokenback Mountain",  "Milk", "Little Ashes", "Dream Boy". პირველად ორი მამაკაცის კოცნის სცენა ძალიან არაბუნებრივი იყო ჩემთვის, არაესთეტიური :) თუმცა ამ ფილმებში სიყვარულის ისტორიები იყო გადმოცემული, ჩემთვის კი სიყვარული ყველაფერზე მაღლა დგას ყოველთვის.
ყველას აქვს თავისი კარგად შენიღბული და დაფარული საიდუმლო... ხოდა მივხედოთ რა საკუთარ თავებს