Apr 22, 2010

საკუთარი თავის ძიებაში დაწერილი პოსტი

ახლა ვიქექებოდი ჩემს უჯრაში და ეს ვიპოვე. დრო გადის და არაფერი იცვლება თითქმის

პრინციპში არ ვიცი რამდენად კარგია როცა არ იცნობ, ჯერ კიდევ არ იცნობ საკუთარ თავს... ნუ თუ ეძიებ, მაშინ შეიძლება ამაში კარგი მხარე დაინახო, თორემ თუ გაჩერდი...  როცა იცნობ შენს პიროვნებას, მაშინ დრო უკვე მეტი გრჩება იმისთვის, რომ სათანადოდ გამოიყენო, საჭიროების მიხედვით... გამიგია, ადამიანთა ნაწილს აქვს შეგრძნება, რომ ცოტა დრო აქვთ და სულ რაღაცის მოსწრებაზე არიან; მეც სულ მაქვს შეგრძნება, რომ მაგვიანდება, მაგვიანდება, მაგვიანდება... მაგრამ არაფერს ვაკეთებ ამის შესაცვლელად.
ცოტა იფიქრეო, ამდენს რომ ფიქრობ იმიტომ ხარ ასეთი დათრგუნულიო, იმიტომ იტანჯებიო... სასაცილოა...
მუდმივი შეგრძნება - არავინ მიცნობს... თუ ესეც ის მომენტია, რომ "კარგი ტიპი" ხარ თუ არავინ გიცნობს? რაღაც გამოუცნობი და საინტერესო? იქნებ ყველასთვის გაშიფრული ხარ და ქმნი ილუზიას, რომ მიუწვდომელი ხარ? ილუზია...
მუდმივი უკმაყოფილების შეგრძნება... რატომ? რატომ მაქვს ასეთი დიდი მოთხოვნილებები? ვიმსახურებ კი მეტს? იქნებ არა, ან იქნებ კი? თუ ეს კვლავ ილუზიაა?სხვათაშორის, სხვებზე ვამბობ, ბედი დაყვებათქო. საკუთარ თავზე მეშინია? არ მინდა გაგრძელდეს? არ მინდა გვერდით ადამიანი, თუ ოდესმე ვიფიქრებ, რომ მე მეტი მეკუთვნოდა!!! არ მინდა მქონდეს ეს შეგრძნება და მინდა ვიყო შევსებული... აი სისავსე მაკლია... თუმცა იმდენად პრიმიტიულად ვფიქრობ, რომ ყველაფერი ერთ აზრამდე დადის... ამ ბოლოს, ვატყობ, ყველა ფიქრი და საუბარი ერთ წერტილამდე მიდის და იქ ჩერდება... რატომ?
ვიცი რომ არ ვარ ძლიერი, მაგრამ ხომ შეიძლება ვაიძულო თავი... ძალიან რომ ვარ არეული ამას მხოლოდ ხანდახან ხვდებიან... დაბალანსება მჭირდება... ვინ გამიგებს ასეთ არეულს? რატომ მაღიზიანებენ ადამიანები? რატომ ხდებიან უინტერესონი? რატომ მემართება დეპრესია ყოველი ქეიფის მეორე დღეს? რატომ არ მაქვს პროტესტი იმ დღეს? რატომ ვარ გაორებული? ერთ დღეს - სანიმუშოდ გამგები გოგო, მეორე დღეს - დეპრესიული ტიპი?
დავიღალე საშინლად. არ მინდა არ ვიფიქრო. რატომ არ უნდა ვიფიქრო? ფიქრის გარეშე უფრო დამტანჯავს პრიმიტიულობის სინდრომი... რამე უნდა შეიცვალოს... სადმე მინდა... მარტო მინდა... სხვაგან... სხვა გარემო მჭირდება, ინტელექტუალურად დატვირთული. დარწმუნებული ვარ ბევრ კითხვას გავცემდი პასუხს... მირჩევნია გამიჭირდეს

პ.ს. ეს წერილი რამდენიმე თვის წინ მაქვს დაწერილი. ისევ მინდა სხვაგან

1 коммент.:

თეონა ტაბატაძე said...

mec minda sxvagan...oRond, ar vici, sad...me ki aset dros, rasac shen agwer, mitxres, rom chemi tvitgvemit veravis gavakvirveb...ra primitivizmia, ara?! teona